می رسد بهار... نرم و خوشگوار... در پس نسیم... غنچه ای سوار

خنده بر لبان... حس بی نشان...  آسمان خوش است... شادی جهان

می دهد خدا... هدیه ای جدا... شکر او کنم... من چه بی صدا

شادی و سرور... ساده، بی غرور... کاش باشد این... عیدمان ظهور

سال نو مبارک! امیدوارم سالی پر از شادی و موفقیت داشته باشید...

کاش همیشه ی همیشه شاد باشید. کاشکی امسال بغض از همه خداحافظی کنه! مخصوصا اون هایی که خیلی برام عزیزند!

«بهـ نامـ او کهـ در سردترینـ روزها دستمانـ را رها نمی کند»

وقتی ماهی چشمـ درشتـ نقاشی اتـ گریهـ می کند، هیچـ کسـ نمی فهمد؛

چونـ آبـ اشکـ هایشـ را می پوشاند. و ماهی غرقـ می شود در آرامشـ اینـ آبـ...

دوری و دلتنگی ماهی کوچکـ قلبمـ را بهـ گریهـ می اندازد...

اما هنگامی کهـ درمی یابد این قلبـ در آبی دریایتـ غرقـ شده استـ ،

فقط آرامش وجودتـ را حس می کند نهـ چیز دیگری...

پسـ ای ماهی کوچکـ ! فقط غرق شو و هیچـ سخنـ مگوی!

شاد باشـ و آرامشـ را حس کنـ!

و همیشهـ دستـ بهـ دعا ببر و شادی و آرامشـ برایشـ بخواهـ.

«بهـ نامـ خدایی کهـ هیچـ گاهـ تنهایمانـ نمی گذارد»

می دانمـ کهـ بالاخرهـ روزی بهـ اینـ جا می آیی...

بهـ پناهگاهی که هر از چند گاهی واژه هایمـ مجالـ رهایی می یابند...

و جاری می شوند حرف هایی کهـ گاه سختـ استـ بهـ زبان آوردنـ شان...

می دانمـ کهـ واژه هایمـ را می فهمی... همـ واژه ها و همـ سکوتم را ...

دوری سخت استـ ولی گاهی به اینـ خانهـ ی کوچکم سری بزنـ تا دلمـ نگیرد...

قولـ می دهمـ دلمـ تنگـ نشود... قولـ سختی استـ می دانمـ...

فقط گاهی با واژهـ هایتـ دلمـ را قرصـ کن کهـ سر قولمـ بمانمـ...

روزهایتـ سبزتر و بهاری تر از بهار باد...

قرارمانـ یادتـ نرود: همیشهـ خوبـ باشـ!!!

وقتی برایم گفتی، فقط سکوت کردم و شنیدم...

واژه هایت بر دلم می نشست و من من نبودم...

من سرشار از مهر سرشته با وجودت بودم...

نگاهت می کردم و غرق می شدم...

من نه دلبسته ی چشمهایت شده ام...

و نه دلبسته ی نگاهت...

من دلبسته ی قلبی شده ام که از دریچه ی نگاهت،

به آن میرسم...

تو را می یابم...

و در ذهنم آن لحظه هایی را که سر روی شانه هایت گذاشتم

و دست هایت را گرفتم، جان می گیرد...

چه آرامشی داشت...

همان لحظه هایی را می گویم که هیچ کسی نبود...

و من بی هیچ استرسی تو را حس می کردم...

آغوشت...

شانه هایت...

و دست هایت...

می دانستم که رها نمی شوی...

رها از همان رویایی که بی هیچ کسی

فقط با تو ساخته بودم...

نه آغوشی

نه گرمایی

چه دنیایی

چه دنیایی

فقط تنها و تنهایی

چه سرمایی

عجب گویم به این آغوش سرد زندگانی

آه غمگینم

عجیب این جا دلم را می فشارد

آه تنهایی!

هیس...

 چیزی نگو....

همین که نگاهم کنی میخوانمت...

حرف ها سکوت را میشکنند....

فقط نگاهم کن...

که با نگاهت روحم ارضا میشود...

فقط نگاهم کن...

که نگاهت یک فنجان چای داغ برای قلب یخ زده ام است...

فقط نگاهم کن...

که نگاهت، نوازشی است که روی موهایم مینشیند و آنها را میبافد...

فقط نگاهم کن...

که تنهایی از نگاهت خجالت بکشد و از وجودم برود...

با چشمانت زل بزن به چشمانم...

تا طواف کنم نگاهت را...

هیس..!

چیزی نگو...

فقط از چشمهایم بخوان:

«دوستت دارم!!!»

دست او می لرزد
بیشتر این قلبم
نفسش می گیرد
با نوای نم نم
آتشی بر پا شد
گونه هایش می سوخت
غصه را با لبخند
در نگاهم می دوخت
او فقط می خندید
لیک رخسارش زرد
برق غم پیدا بود
می کشید آن جا درد
سرفه ها بی پایان
خستگی می بارید
در نبردی آرام
غم به خود می بالید
کاش باشد یارش
خنده و شادی ها
دورتر باشد غم
دور از آن وادی ها

یک شعر برای آن هنگام

که دلم از لرزش دستانت...

سرخی گونه هایت...

و سرفه های بی وقفه ات گرفت...

میترسم...

كسی بوی تنت را بگیرد..

نغمه دلت را بشنود..

و تو خو بگیری به ماندنش!!!

چه احساس خط خطی و جهنمی ای است!

این عاشقانه های حسودانه من

تو اینـ  “مـــَــنـ ها “  را از خودتـ  “مــِـنـ ها”  کنـ

منـ میـمیرمـ برای باقی ماندهـ اتـ . . .

اگه روزی با یکـ اسفندی دعوایتانـ شد,

هیچوقتـ تنهایشـ نگذارید...!!

چونـ در تنهایی دنیایی برای خودش میسازد

کهـ دیگر خودتانـ همـ در آنـ نیستید ...

از آدمـ هــای احســـاساتــی بـیشتـــر بـترسیـد ؛

...

آنـ هـا قـــادرند ناگهــــــانی ،

دیگــر گـریـهـ نکـننــد !

دوسـتــــ نـداشتـهـ بــاشـند !

و قـیـــدِ همـــه چـیز را بــزنند !
.
.
.
.
.
.
.
حتـــی زنــدگــــی . . !